نميدونم ديگه اصن به اينجا سر ميزني يا نه، خيلي گذشته از نوشتن اين حرفات... نميدونم ديگه چيزي از اون آدم توي تو مونده يا نه. من نتونستم زياد بشناسمت اما دفعه ي اولي که ديدمت يه چيزي تو نگات بود که دفعه ي آخر انگار مرده بود. کلي حرف نگفته داشتم که واسه هميشه تو دلم دفنشون کردم چون هيچ کلمه اي براشون پيدا نکردم. ميدوني، وقتي اومدم اينجا و اين حرفاتو خوندم خيلي از کار دنيا خندم گرفت... مثل يه چرخه ميمونه همه چي. با اينکه خيلي وقت است باور کرده ام، هنوز دلم مي سوزد

چرا اپ نميكني پس؟؟؟

قبلنا يه سر ميزدي بهم اما الان ....